Ik geloof, dat het een prachtig portretje kan worden. Kleur als van die laatste interieurs, gele fond, gelaatskleur heel mooi, eenvoudig wit blousje, groenige schaduwen, speelt met handjes aan een tafel. Als het zo doorgaat, hoef ik me er niet voor te schamen. Schaduwen in het gezicht blond en lichtend. Ik heb besloten het grote doek niet te gebruiken, praat er doodgewoon niet over. Het jongetje is ook nog te klein voor een groot ding, veel te pompeus.
Het was gisteren (Zondag) een ellendige nerveuse dag. Kon niets doen, kon niet uitgaan, omdat ik moest wachten op een telefoon of het nu echt Maandag doorging. Heb toch naar die foto’s een schets in houtskool gemaakt, die erg leuk werd maar natuurlijk niets van het jongetje had, leek meer op Farah Dibah. Kreeg een invitatie om ‘s avonds te gaan eten met de heer Schreuder en zijn vrouw. Ze kwamen mij om 8 uur halen en we gingen, nadat ik ze hier een drankje had aangeboden, naar een heel leuk Japans-Chinees restaurant, waar ik eindelijk weer eens echter lekker-klaargemaakte dingen at. Schreuder is hier attaché voor perszaken etc., dus zeer belangrijk voor eventueel goede berichtgeving. Zijn vrouw is een knappe Canadese, die er Frans uitziet. Hij komt uit Den Helder en zij kent nu Hannie van Til weer goed, omdat ze bij haar verleden jaar wat Hollandse lessen had genomen. Ik kwam laat in bed en of het nu kwam door het vreemde maal of het praten of de nerveuse spanning, ik kon absoluut niet slapen. Pas om ½ 6 sliep ik in en voelde me vanochtend geradbraakt. Gelukkig kwam er precies op tijd een heel eenvoudige auto mij halen met er in ook die aardige jongeman, die op dat paleis zo’n soort huismeester is. Dat was prettig, want door al die wachters met bajonetten en stenguns kom je in zo’n griezelige stemming. Op het terras speelde het kereltje met auto’s, terwijl twee grote schildwachten met de stengun in aanslag naast hem stonden. Een wacht kwam ook de kamer in (maar zonder zichtbare wapens) en stond naast me, terwijl ik uitpakte. Hij bekeek alles en je krijgt onwillekeurig het gevoel dat ze je wel eens overhoop kunnen steken, per vergissing.
Ik begon precies om 11 uur, maar er was geen kwestie van echt poseren. Hij wou niet zitten en niets, en de mademoiselle wist absoluut niet hoe ze het moest aanpakken. Maar het licht was goed en de gele lap bewees goede diensten en het jongetje is werkelijk schattig om te schilderen. Tenslotte kregen we hem aan het spelen aan een laag tafeltje, dus moest ik op de grond gaan zitten om op gelijke hoogte te zijn en de juffrouw ook. Ze had het ineens door en hielp geweldig en efficiënt met franse versjes en poppekast. Het ging, en na precies een uur hard werken, kon ik hem vrij geven, want ik kan vanmiddag terugkomen. Ik hoop het in de grote lijn af te krijgen. Er kwam nog een andere nurse en die franse dametjes waren geweldig enthousiast, wat ook meehielp voor hun bereidwilligheid om mee te werken. Ik laat deze liggen tot vanmiddag om het laatste nieuws te schrijven. Ik werd thuisgebracht per auto, alles heel onopvallend (twee perz. kamermeisjes werden ook naar de stad gebracht) en ik word weer gehaald om 3 uur 30, dan heb ik mooi de tijd om het af te maken. Vanavond uit eten met de Hr. en Mevr. Dolleman, de 1e secretaris van de Ambassade. Ik moet zeggen, iedereen is zéér voorkomend en behulpzaam.
Als deze nog op tijd komt voor Ruth’s verjaardag, omhels haar dan extra. Hoe is alles? Ruth’s examen? Het is of ik al een maand weg ben en het is net vier dagen, dat ik in Teheran ben. Tot straks, hoop niet dat ik moet schrijven: “Heb het verknoeid”. Wat is het altijd weer een zenuwspanning!

maandagmiddag, 6 uur

Het lukt, geloof ik! Toen ik vanmiddag terugkwam, schrok ik wel, maar ik zag een mogelijkheid. Helaas scheen de zon en ik moest een ½ uur wachten voor hij achter de bomen was. Het jochie sliep nog, toen ik kwam. Hij was schattig en kwam op me toe rennen, hij is zo vrolijk en ook wel lief. De enigste mogelijkheid was weer op de grond schilderen. We probeerden een kinderstoel, maar dan was het licht niet zo mooi. Het huispersoneel is erg enthousiast over de gelijkenis, alleen wat ernstig!
Mademoiselle vond het net een Goya, die weet er dus iets meer van. Het is mooi van kleur en ik heb het nu heel goed gelijkend. Moet nu oppassen, het mooi geschilderd te houden. Ben benieuwd morgen, maar ik heb goede hoop. Ga morgen door en probeer nu nog wat te slapen, voor ik uit eten ga. Dag allemaal, liefs en tot morgen.

Verder naar brief 5

NIEUW. De briefwisseling tussen Sierk Schröder en Geurt Brinkgreve. Lees hun meningen over de tijd van de avant-gardes (voorgoed voorbij?), het Stedelijk, over De gijzeling van de beeldende kunst van Riki Simons (1997), de reactie daarop van Geert Dales in de NRC (27-09-1997) en over meer onderwerpen die de ontwikkelingen in de beeldende kunst betreffen. [Lees meer]

NIEUW. Over het portret van Reinder Blijstra, ontstaan in een spannende zitting, waarin Blijstra… [Lees meer]

'VOORGOED VOORBIJ BESTAAT NIET'

Een unieke briefwisseling tussen Sierk Schröder en Paul van Dongen.
[Klik hier om het boek te bestellen]

Klik hier voor onze FACEBOOK Page

Klik hier voor onze Instagram Page